Blogia

Cocho ou Pita, esa é a cuestión.

Onte foi noticia...

... que un señor ía torturar un touro ante o beneplácito e a mirada complacente do público, medios de comunicación, patrocinadores e o propio xefe do estado. Curioso que dende os medios de comunicación e máis en concreto dende os noticiarios se lle dé bombo e platillo a tan atroz acontecemento.

 

Ogallá chegue o día no que se nos fale da "Festa Nacional" como do que realmente é: Unha matanza consentida. Unha tortura brutal.

 

Hoxe ilustramos con El Roto:

 

Touros si. Tauromaquia Non.

 

Biocombustibles. Unha reflexión.

Todo aquelo que comenza por Bio sempre nos gustou moito. É algo ideal a nivel de marketing: Se o leva un alimento parece que estamos comendo directamente na horta (biofrutas, biosoja, bio de Danone,...) pero que a fin de contas non é máis que unha etiqueta dun producto previamente multi-manofacturado (por iso mesmo posteriormente regulouse o uso da palabra Bio).

Bio é vida en grego.

Cos biocombustibles vamos camiño dun fraude semántico semellante. Non nego que a procedencia destes combustibles non sexa a propia horta antes citada pero as súas repercusións poden ser de todo menos Bio. Non é Bio porque se deforestan superficies de árbores para poder cultivar cereal ou semellante para producir combustible. Non é Bio porque se deixa de cultivar alimento para o home e pola especulación económica que todo isto supón.

O sistema capitalista en xaque ante o momento no que máquinas e homes nos alimentamos do mesmo.

¿Imaxinádesvos que a situación de especulación e incremento económico do precio do petróleo se chegue a vivir de forma tan esaxerada cos alimentos básicos?... Algo disto xa o comenzamos a cheirar, e para que o cheiremos no "Primeiro Mundo" non che conto o que estarán a vivir outros lugares no que basean a alimentación no cereal (por exemplo).

Non nego as boas intencións dos que buscan alternativa ó monopolio do Petróleo pero négome a admitir que o futuro é o biocombustible. Sei que os Biocombustibles son algo máis que productos que veñen do maíz cultivado en calquer terra senón que tamén poden vir de restos de toxo, esterco,... (e todo sen perder o calificativo de Bio!!), pero hai algo que me dí que postos a producir vaise tirar máis polo maíz ou a caña de azúcar producida en latifundios que non por procesar esterco de vaca.

Todo se resume con unha viñeta do xenial debuxante Medina:

 

Apañados vamos se home e máquina nos sentamos á mesma mesa.

Churras Churras

¿Será que al final me parezco y todo a alguna de estas chicas?

Donde a choiva é arte...

 

... seguimos falando de mal tempo cando este fenómeno se produce. É certo, témoslle pouco aprecio e só a botamos de menos cando nos falta. Aínda así logo nos cansamos dela... Somos unhos desagradecidos e unhos mal falados. Mal tempo decimos e dicen.

Acompaño este texto con un tema de Luar na Lubre. Sirva como homenaxe á auga que tanta vida nos dá, e xa de paso á espectacular combinación choiva - cascos históricos que en Galicia cobra especial beleza e significado.

Auga, pedra e musgo verde nas beiras...

 

Mal tempo dicen.

Hipocresía adulta

¿Por qué los adultos, no cumplen sus propias normas de conducta?

Cuando a un niño se le regala un simple caramelo, el adulto de turno dice al momento: ¿¿qué se dice??... a lo que el pobre niño tiene que decir "gracias" (aunque sea sin levantar la vista de la chuchería); sin embargo, si en una comida de "adultos" uno le pasa la sal a otro... pocas veces se dice gracias.

Otro ejemplo es cuando se le dice a un niño que tiene que comer de todo y que le tiene que gustar todo porque a las personas mayores les gusta todo... ¡¡qué mentira!! toda persona tiene preferencias e incluso cosas que no le gustan; entonces, ¿por qué les hacemos comer judías a un niño que no le gustan? que coman otra verdura...

Si las personas "adultas" consiguieran mantener ciertas costumbres o si predicaran con el ejemplo, el mundo sería mucho mejor para todos. Hay que aprender a decir a las personas que se quiere lo que se siente por ellas, que las quieres, que te parece mal o bien algo que han echo, que estás de acuerdo o no con ellas... pero hay que hablar más, si no se hace, cuanto más tiempo pasa más cuesta decirlo, aunque se sienta.

Aprendamos a hablar con nuestros serés queridos para no tener que discutir tanto ni sentirse tan solos en la vida. No estamos solos y es bueno que intentemos comunicarnos a diario para no tener que volver a aprender a hacerlo.

Digamos más a menudo lo que sentimos aunque creamos que "ya lo sabe" o que las palabras se demuestran con hechos. Es importante hablar.

Tempo.

Non sei si é tempo ou gañas ou falta de iniciativa o que fai que este Blog esté máis parado que a neurona dun Nazi... Ogallá estas dúas liñas que amosan que sigue habendo vida ¿intelixente? ó outro lado do Blog sirvan para "azorar" as ansias de escribir.

 

De todos xeitos, os que manexamos o cotarro tamén temos dereito a flaquear.

Decidir por los demás.

En estos tiempos en los que todos los medios de comunicación y algún que otro vecino nos intentan convencer de a quién votar, deberíamos parar y reflexionar.

¿Es que no somos capaces de pensar por nosotros mismos o es que los españoles somos muy vagos? Porque en una circunstancia tan importante y puntual como las elecciones generales, ¿Cuántos españoles se leen los programas electorales?. Cierto que hay muchos a los que no les hace falta puesto que sus visiones de los partidos son cromáticas, pero hay muchos otros a los que, en lugar de pararse a intentar reflexonar sobre lo que puede leer acerca de los partidos, prefiere irse a tomar una cervecita con su pincho de tortilla al bar de la esquina y que los "compadres" le cuenten de qué va cada cosa. Estos mismos son los primeros que luego, a las primeras de cambio, critican sin mesura al opositor. Sus argumentos -curiosamente- son muy similares a los escuchados en las cadenas de televisión.Sin palabras

Por otra parte quisiera hacer una reflexión sobre el problema de las galescolas. Uuuuuuu... he dicho la palabra maldita... ¡qué miedo!

¿Por qué tienen tan mala prensa las galescolas? ¿Será porque imparten las clases en gallego íntegramente? ¿Será porque aunque sea en el primer ciclo de educación infantil hay profesionales universitarios?

Hay que dejar que los padres decidan si quieren que sus hijos reciban ese tipo de educación o no (allá ellos).

  • Algunos dirán: "Yo no quiero que mi hijo se inicie en una escuela en la que no se puede hablar el idioma nacional". ¿Pero es que esta gente no sabe que las galescolas no son obligatorias? Son opcionales, nadie les obliga a llevar a sus hijos a una ESCUELA, pueden llevarlos a una guardería (seguro que aprenden más).
  • Algunos dirán: "No podemos dejar que esos padres irresponsables comprometan el futuro de sus hijos". Pero claro, esta gente no se da cuenta de lo que hacen ellos mismos con sus hijos, por ejemplo en un tema tan importante como la religión. ¿O acaso no son los padres los que deciden que sus hijos sean católicos y por eso los bautizan? Pero claro, esto es "por si acaso".


Un consejo, hay que intentar ser más empáticos, si intentáramos ponernos en el lugar de los demás no solo conseguiríamos ser más humanos, además habría menos crispación, delincuencia, violencia, ...

Seamos racionales.

Quedar para botarse unhas risas...

É curioso o correo que catro días chegou á miña conta de gmail co título de Sexamos Galegos. No seu contido falábase saían frases como:

 

O galego non te chama por teléfono ... DACHE UN TOQUE

O galego non che dá a espalda ... MÁNDACHE A PUTA MERDA!!

...

O galego non colle o ave... COLLE O CASTROMIL!

 

... ou o Arriva. Si, recoñézoo, eu son un deses superheroes capaces de sobrevivir ás extremas circunstancias que te podes atopar nun traxecto de 160Km e 3 horas e media montado nun Arriva.

A velocidade media fala por si soa: 45,71Km/h (para os puros coma min, no sistema internacional 12,69m/s)... pero aquí é cando a voz do experto viaxeiro diría: "Mellor así... que non corra que estoupa e mándanos á merda".

O habitáculo é tan reducido que ata o propio David Blaine (xenial ilusionista americano que certo día foi enterrado vivo) sentiría claustrofobia.

As variacións de temperatura poñen en evidencia a aqueles que din que os extremos térmicos que se poden vivir na superficie do planeta vermello son insufribles para un ser humano en pantalóns curtos, unha camiseta e un mp3 cargado de música. Os da NASA son unhos frouxos e unhos ignorantes... bueno, ignorantes é moito falar pero todos sabemos como é esta xente de estirada. (Unha recomendación seria para aqueles que viaxen en Arriva -non valen os escasos buses directos por autovía, que anque tamén duros son peritas en dulce comparadas con outras probas extremas tamén de Arriva-... A hidratación é fundamental. Non vos confiedes que logo hai lenguas e mucosas secas, mareos, delirios,...).

Os ruidos... meu amigo cos ruidos. Se estades acostumados ós Alsa ou similares non vos asustedes cos estruendosos motores en marcha destas máquinas de facer kilómetros. A máquina de vapor tén moitos anos pero sigue activa nos buses de Arriva (Recomendamos encarecidamente MP3 ou similar).

A música, os conductores, os asentos que si te deitas caes para atráis xa que teñen a resistencia rota, a non aceptación de billetes de 20€ para pagar 8€ a pesar de ter infinito cambio,...

 

En fin, como dí a páxina de Arriva:

Arriva es una de las organizaciones de servicios de transporte de viajeros más grandes de Europa. Posee mas de 30.000 empleados y realiza más de un billón de viajes en ocho países europeos cada año.

Los Servicios de Arriva incluyen autobuses urbanos, servicios discrecionales y autobuses interurbanos. Pero también trenes, taxis, ambulancias, ferris, y otros medios, como el metro en Copenhague, en Dinamarca, país en el que controla el 22 por ciento del mercado de transporte.

 

A min o que máis medo me da de todo isto non é que fagan 1 billón de viaxes cada ano (é moito andar de nuestro señor...), a min o que realmente me aconlloa ou acojona ée que o Servizo de Arriva tamén inclúe "Ambulancias". Deus nos libre de ter algo se o seu servizo é como o de Arriva Noroeste... Por non falar dos ferries.

 

O galego non concerta unha cita cos sus amigos ... QUEDA PARA BOTARSE UNHAS RISAS.

 

Se cadra os que escribiron isto Quedaron para botarse unhas risas e saiulles semexante burrada de texto promocional... Mentres tanto Arriva Noroeste en vez de invertir en "Telepeaxes" (non todos os seus buses os teñen), invirten en poñer Wifi para o servizo Ferrol- A Coruña-Ferrol... que si, que é a hostia para que entre todos se hackeen mentres pertence á rede local montada no bus, pero que ós que nos "papamos" a merda de servizo interurbano-lonxano non nos vale de nada.

 

E eu, como bo galego, así o digo

 

O galego non o di claro ... SÓLTACHO NA PUTA CARA!

 

Saúde!!

Comenzar comenzarei...

Se algo tén complicado un blog e se por algún motivo morreron xa varios deles nas miñas mans é por non elexir que verbas poñer neste espacio aínda branco. É certo, primeiro escollo o nome (tamén manda carallo cos nomes,... ¿Que poño? ¿Como condenso nun "palabro" o que pretendo amosar ó resto do mundo? ¿Por que non cocho_pita...?), logo vén a parte gráfico-creativa (colores, que si esto á dereita e aquelo á esquerda, que si blog público ou privado, que si se fai noite e estou por pasar de todo,...) en fin, que cando acabo de facer todo isto dígome: "¡Ben Carallo!, agora imos ó importante, vámoslle escribir algo",... Pero vaia, o que falla é a inspiración ou as gañas de escribir ou o feito de que o texto non se asemelle a esa literata que pensaba que sería capaz de crear... "¡Boh!... Xa escribirei mañá" e si, o mañá trae consigo o olvido... a morte dese pequeno ser que creei (de bonitos cores pero máis vacío que a linguaxe preelectoral).

 

Hoxe é un gran día... coido que a estas alturas non terei as agallas de borrar a centea de palabras que levarei, e espero que isto sirva para crear un precedente neste blog... para que, polo menos, a seguinte vez que escriba diga: "¡Joer!... Peor que o que escribín naquel tema titulado Comenzar comenzarei... non é", e non me entrará a "congoja" (como se dirá en galego... ¿acolloe?) de publicalo.

 

Inaugurado queda (lástima que non haxa pinchos, tapas e demáis etcéteras para celebralo)... ¡Bueno sí!... ¡Ahí van!

 

 

 

 

Pinchade sen medo!!